Iść, ciągle iść w stronę słońca
a F C
W stronę słońca aż po horyzontu kres
GF C G
iść ciągle iść tak bez końca
a F C
Witać jeden przebudzony właśnie dzień
E a F C
Wciąż witać go, jak nadziei dobry znak
E a F D7 G G7
Z ufnością tą, z jaką pierwszą jasność odśpiewuje ptak
Iść ciągle być w tej podróży
Którą ludzie prozaicznie życiem zwą
Iść, ciągle iść jak najdłużej
Za plecami mieć nadciągającą noc
Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz
W kolorach dwóch raz zobaczyć to co niewidzialne jest
Iść, ciągle iść, trafiać celnie
W zawianej piaskiem trawy ślad
Być sobą być niepodzielnie
Oczami dziecka mierzyć świat
Iść, ciągle iść w stronę słońca
W stronę słońca aż po horyzontu kres
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz