Autoportret Witkacego – Jacek Kaczmarski

G D6

Patrzę na świat z nawyku

G D6

Więc to nie od narkotyków

a e G D6

Mam czerwone oczy doświadczalnych królików

Wstałem właśnie od stołu

Więc to nie z mozołu

Mam zaciśnięte wargi zgłodniałych Mongołów

Słucham nie słów lecz dźwięków

Więc nie z myśli fermentu

Mam odstające uszy naiwnych konfidentów

Wszędzie węszę bandytów

Więc nie dla kolorytu

Mam typowy cień nosa skrzywdzonych Semitów

d a

Widzę kształt rzeczy w ich sensie istotnym

d a

I to mnie czyni wielkim oraz jednokrotnym

e a e9

W odróżnieniu od was którzy Państwo wybaczą

e a H7

Jesteście wierszem idioty odbitym na powielaczu

Dosyć sztywną mam szyję

I dlatego wciąż żyję

Że polityka dla mnie to w krysztale pomyje

Umysł mam twardy jak łokcie

Więc mnie za to nie kopcie

Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie

Wrażliwym jest jak membrana

Zatem w wieczór i z rana

Trzęsę się jak śledziona z węgorza wyrwana

Zagłady świata się boję

Więc dla poprawy nastroju

Wrzeszczę jak dziecko w ciemnym zamknięte pokoju

Ja bardziej niż wy jeszcze krztuszę się i duszę

Ja częściej niż wy jeszcze żyć nie chcę a muszę

e G F e

Ale tknąć się nikomu nie dam i dlatego

e G F e

Gdy trzeba będzie sam odbiorę światu Witkacego