Bajka o Głupim Jasiu – Jacek Kaczmarski

Ojców dom pożegnał Głupi Jasio a 

Szukać Wody Życia rad nie rad. d 

Stopy ścisnął swym niedobrym braciom, E 

Którzy siłą go wysłali w świat. a E a 

Schedę jego wezmą i zmarnują - G C 

Nic powiedzieć nie mógł, choćby chciał, A d 

Więc wyruszył w drogę pogwizdując - H E 

Starczy mu, że mowę zwierząt znał. F E (E7 a) 

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu d 

Śmiał się w lesie szczebiot ptasi a 

- Prawda to, że ci rozumu brak! E a A 

Woda Życia nie istnieje H E 

A w obczyźnie nam zmarniejesz! F E (E7 a) 

- Ale on przed siebie szedł i tak. 

Szedł za słonkiem, tam gdzie zachodziło, 

Po stopami chrzęścił złoty żwir. 

Ale złoto Jasia nie olśniło, 

Wsłuchal się w wieczornych ptaków ćwir. 

- Idź - ćwierkały - Jasiu do stolicy, 

Gdzie umiera Król na łożu z piór. 

Uzdrów go wywarem z ziarn pszenicy, 

On ci władzę da i jedną z cór. 

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu - 

Wabił w lesie szczebiot ptasi - 

Wszak bogactwo lepsze jest od bied! 

Nie istnieje Woda Życia, 

Więc przynajmniej miej coś z życia! 

- Ale on przed siebie ciągle szedł. 

Nie chciał władzy Jasio, bo był głupi 

I nie myślał o najsłodszym z ciał, 

Bo by się miłością, władzą upił, 

A on Wodę Życia znaleźć miał. 

Zawędrował w osypiska dzikie, 

Gdzie się węże wiły mu u nóg. 

Uciekłby - kto mądry - przed ich sykiem. 

Ale Jasio syk zrozumieć mógł: 

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu 

Jeśliś nas się nie przestraszył - 

Idź przed siebie ścieżką na sam szczyt; 

Lecz nie zważaj na uroki, 

Nie oglądaj się na boki, 

Bo cię wtedy nie ocali nikt. 

Pnie się w górę ścieżką kamienistą 

Wśród upiorów, widm, bezgłowych ciał, 

Ale nie przeraża go to wszystko 

Bo nie takie baki z domu znał. 

Widzi już na szczycie, jak ze źródła 

Woda Życia tryska srebrną mgłą - 

A przy źródle jeden z braci mruga: 

-Popatrz Jasiu w dół, tam jest twój dom! 

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu 

Coś na złudę się połasił - 

Raz spojrzałeś w dół, jedyny raz: 

Na nic trudy, droga krwawa, 

Zniknął dom i brata zjawa 

I zmieniłeś się pod szczytem w głaz 

Wraca teraz Głupi Jaś z kamienia 

Pełznie drogą rok po roku - cal. 

Lecz przeminą całe pokolenia 

Nim pokonać zdoła złotą dal. 

A, gdy dotrze już do domu kamień, 

Dzieciom ktoś opowie o nim baśń 

I pojawi się przy starej bramie 

Ożywiony baśnią Głupi Jaś. 

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu, d 

Rozumiałeś mowę ptasią, a 

Ale więcej już rozumiesz dziś: E a A 

W baśniach śpią prawdziwe dzieje; d 

Woda Życia nie istnieje. C 

Ale zawsze warto po nią iść. H7 E (E a)